François Clouet (c. 1510 – 22 Aralık 1572), oğlu Jean Clouet ile birlikte Fransız Rönesans minyatür ressamlarıdır. Özellikle Fransız iktidar ailesinin ayrıntılı portleri için aranan ressam olmuştur.
CLOUET, Fransa’da portre sanatının yaratılması ve yayılmasında büyük bir rol oynamış olan, flaman kökenli fransız ressamları ve desinatörleri. i Jean,Janet ya da Jehannet denir: büyük olasılıkla Güney Hollanda kökenliydi, Fransa’da, XVI. yy.’ın ilk kırk yılında yapıt verdi. 1516’da, François l’in ressamlığına getirildi ve les Commentairee de la guerre galliçue (Paris, B. N.)’i, Marignan kahramanlarını betimleyen minya-
türlerle süsledi. Kralın baş ressamı olarak Paris’e gitmeden önce, Tours’da kaldı ye burada bir kuyumcunun kızıyla evlendi. Yalnızca portrelerden oluşan yapıtları, Guillaume Bude”ri\n portresi (desen, 1536’ya doğr., Chantilly, bugün New York Metropolitan müzesi’nde bulunan tablo için bir etüt) esas alınarak yeniden düzenlendi. Jean Clouet’nin çoğu Chantilly’deki Conde müzesi’nde bulunan kara taşla çizilmiş ve bazıları sanginle belirginleştirilmiş bu resimleri hem 1516 ile 1540 arasında yaşamış önemli kişiler üzerine (kral ailesi, büyük kişiler, hümanistler) değerli bir ikonografidir, hem de Fransa’da psikolojik portre sanatının kapsamını ve niteliğini gösteren ilk örnektir. Özlü bir anlatıma dayanan ve fizyonomi incelemesine özen gösteren bu desenler, kişiliği görünüş aracılığıyla ortaya çıkarmaya çalışan sabırlı bir araştırmanın ürünüdür. Çoğu kez resimler için birer etüt niteliği taşıyan bu desenler çok geçmeden kendi başlarına da değerli bulundular. Bu tablolar arasında en önemlileri: François /’in şatafatlı portresi (Louvre), le Dauphin François (Anvers), daha önce anılan Guillaume Budö’rnn portresi ve Hampton Court’da bulunan l’Homme au Pâtrargue.
Bu son portre gövdesinin yansını resmeden, elleri ilk plana alan ve yüzü esnek bir biçimde vurgulayan ölçülü ışığıyla flaman portre geleneğini sürdürür.
FrançOİS, Janet de denir (Tours 1505/1510’a doğr. -Paris 1572). Jean’ in oğlu. Babası tarafından yetiştirildi, kralın oda uşağı ve ressamı olarak onun ye-| rine geçti, François I ile Henri ll’nin cenaze törenlerine katıldı. Bütün portre ressamları gibi o da kendine bir koruyucu buldu: Catherine de Medicis’nin hayranlığını kazandı. Catherine de Medicis onun kalemle yapılmış portlerinin koleksiyonunu yaptı (bu portreler Chantilly’de, Paris B. N.’de ve Ermitage’dadır). Çizgi bakımından incelikli ve zengin olmakla birlikte, bu resimler babasının resimlerinin düzeyine ulaşmaz. Modelin görünüşüne daha çok önem veren François, kostümleri özenle, kimi zaman psikolojik çözümlemeyi gölgede bırakacak ölçüde, ama incelikle betimlemeye,çalıştı (Charles IX, Ermitage; La Reine Elisabeth d’Autriche, 1571, B. N.; Marguerite de France enfant, Chantilly).François görünüş bakımından biraz soğuk, ama dikkate değer portreler çizdi (Pierre Outhe, Louvre; Elisabeth d’Autriche, ay. y,, B. N.’deki kurşunkalem aslı esas alınarak). Ayakta portre türünü yaratan da odur (Charles IX, Viyana; Henri II, Uffizi). François, bir yandan oldukça basmakalıp ve anlaşılması zor, bir yandan da zengin bir malzemeyle işlediği çıplak tablolarıyla (Dame au bain[Yıkanan kadın], Nat. Gal., Washington; Dlane au bain , Rouen, belki de kaybolmuş olan orijinalinin taklidi) özellikle Fontainebleau okulu üzerine etkili oldu.
